Trasa czerwona

Stargard – Lipnik – Zieleniewo – Grzędzice – Stargard

• 0 km – Wycieczkę rozpoczynamy przy dworcu PKS-u, skąd ulicą Szczecińską udajemy się w kierunku Szczecina
• 2,1 km – Przedmieście Pszczelnik. Docieramy do kamiennego obelisku ustawionego na 15º długości geograficznej wschodniej.
  Stargard położony jest dokładnie 15 stopni na wschód od południka zerowego, przebiegającego przez przedmieście Londynu-Greenwich. Stanowi to dokładnie 1 godzinę różnicy między astronomicznym czasem londyńskim a środkowo-europejskim przyjętym w Polsce i krajach sąsiednich.G łaz ustawiony został przez Niemców w okresie międzywojennym.Nad obeliskiem umieszczona została miniatura siatki geograficznej, a na metalowej płycie przytwierdzonej do głazu umieszczono napis informacyjny.
• 2,35 km – Rondo w pobliżu TESCO. Jedziemy dalej asfaltową ścieżką rowerową biegnącą po lewej stronie drogi do Szczecina.
• 3,85 km- Osiedle Lipnik – skrzyżowanie dróg. Stojąc tu, jesteśmy na granicy dwóch dużych jednostek geograficznych: tzw. wysoczyzny morenowej i niżej położonych poziomów zastoiskowych Basenu Szczecińskiego. W dali widoczna jest tafla wodna jeziora Miedwie, za nią wysoczyzna bielkowska a na horyzoncie zarysowuje się garb Pasma Bukowego porośnięty Knieją Bukową.
  Osiedle jest to dawny XIX wieczny folwark. Zachowały się tu: pseudoklasycystyczny murowany dwór, przebudowany w 1922 roku, a także park podworski i zabudowania folwarczne z początku XX wieku.
• 5,50km – Węzeł drogowy „Lipnik” na drodze krajowej nr 10
• 6,30 km – Wieś Zieleniewo.
  Skrzyżowanie z drogą w kierunku Kunowa.
• 6,90 km – Znajdujemy się u północnego krańca jeziora Miedwie, piątego co do wielkości w Polsce.
  Jest ono olbrzymim zbiornikiem wodnym, jego zasoby wynoszą
  ok. 7 mld m³ wody. Jezioro ma kształt wydłużonej rynny o długości 15,5 km, powierzchni 36,8 km², średnia głębokość wynosi 18,7 m, maksymalna 43,8 m (największa kryptodepresja w Polsce – 29,8 m p.p.m.)
  Linia brzegowa jest słabo rozwinięta, ciągnie się na długości prawie 39 km.
  Brzegi w większości są niskie, prawie bezleśne, a w pd. części bagniste.
  Przez jezioro przepływa rzeka Płonia łącząca je z jeziorem Dąbie.
  W średniowieczu poziom lustra wody był znacznie wyższy, gdyż w końcu XII w. cystersi z Kołbacza spiętrzyli jego wody o ok. 2,5 m, budując zastawy młyńskie
  na odpływie Płoni z Miedwia. Spowodowało to zalanie niżej położonych terenów
  i połączenie się obecnych jezior: Będgoszcz, Płoń i Miedwie w jedno. Obniżenie wód jeziornych do obecnego stanu nastąpiło dopiero w 2 poł. XVIII w., podczas prowadzonych tu prac melioracyjnych. Na uzyskanych wówczas obszarach założono nowe osady rolnicze. Miedwie jest terenem gospodarki rybackiej.
  W wodach jeziora żyje wiele gatunków ryb, m.in. sielawa, szczupak, okoń, leszcz, węgorz, a także słynna sieja miedwiańska.
  Na jeziorze żyją liczne gatunki ptactwa wodnego, wśród których na szczególną uwagę zasługuje wąsatka.
  Zieleniewo wraz z sąsiednim Morzyczynem tworzy największy ośrodek wypoczynkowy na obszarze całego śródlądzia szczecińskiego (ok.300 miejsc noclegowych). Są miejscem wypoczynku weekendowego dla mieszkańców Stargardu i Szczecina, a także znanym w kraju ośrodkiem żeglarskim.
  Pierwsze obiekty i urządzenia wypoczynkowe (pensjonaty, restauracje, przystanie wodne) powstały tu na przeł. XIX i XX w., a rozbudowano je w okresie międzywojennym. Zniszczone znacznie w okresie II wojny światowej, zostały odbudowane; jednocześnie wybudowano tu wiele nowych ośrodków.
• 7,43 km – W Zieleniewie obok posterunku policji skręcamy w ulicę Popiełuszki, a po 350 metrach w prawo
• 9,00 km – Przejazd i przystanek kolejowy Miedwiecko.
• 10,00 km – Dojeżdzamy do pd. skraju Puszczy Goleniowskiej.
  Zajmuje ona znaczną część Niziny Szczecińskiej. W okolicznych lasach rośnie latem duża ilość grzybów przystosowanych do siedlisk podmokłych, jak maślaki, kozaki, opieńki. Borowiki można spotkać na terenach nieco wyżej położonych
  i względnie suchych. Przez Puszczę Goleniowską płynie rzeka Ina, która tworzy tu wyjątkowo malowniczy odcinek.
• 10,90 km – Skrzyżowanie dróg śródleśnych. W lewo droga prowadzi do Reptowa, prosto do Cisewa i dalej do Sowna, zaś w prawo do Grzędzic. My udajemy się w prawo, wg szlaku niebieskiego.
  Droga jest dość uciążliwa, ze względu na piaszczyste tereny przez które prowadzi.
• 12,40 km – Szlak niebieski odbija w prawo, my jedziemy prosto, w kierunku wschodnim.
• 12,66 km – Opuszczamy linię lasu i dojeżdżamy do skrzyżowania z drogą brukową.
• 13,00 Skręcamy w prawo – w kierunku Grzędzic.
• 13,70 km – Dojeżdżamy do dawnego PGR Grzędzice.
• 15,25 km – Centrum wsi Grzędzice.
  Jest to typowo okolnicowa wieś leżąca wokół jeziora-oczka polodowcowego.
  Nad jeziorem znajduje się zabytkowy kościółek zbudowany z granitu i cegły. Wewnątrz zachowana późnogotycka polichromia ludowa z XV w., zaliczana do jednych z najstarszych i najcenniejszych malowideł ściennych na Pomorzu Zachodnim (odkryta w 1912, odrestaurowana w 1954). Przedstawia ona 33 sceny biblijne. Ponadto w kościele krucyfiks i krata żelazna z XV w., zabytkowe tabernakulum w ścianie prezbiterium; przy wejściu do kościoła granitowa chrzcielnica z XIII w.
  Sama wieś jest schludna i czysta. W ostatnich latach powstało tu wiele nowych domów, osiedla się tu wielu mieszkańców Stargardu i Szczecina.
• 15,60 km – Zjeżdżamy z drogi asfaltowej biegnącej w kierunku Żarowa na drogę polną w kierunku Stargardu(szlak niebieski). Droga biegnie lekko pod górę, po wale drumlinowym. Po ok. 1200 m znajdujemy się na szczycie najwyższego w okolicy wzniesienia.
• 18,00 km – Opłotki Stargardu – tzw. Osiedle Kossaka. Jedziemy cały czas prosto ulicą Podmiejską. Po prawej mijamy Zakłady Zbożowe „Paszutil”.
• 19,40 km – Rozwidlenie dróg w kierunku Goleniowa i centrum miasta. Jedziemy dalej ulicą Piłsudskiego, w kierunku centrum.
• 20,00 km – Kończymy wycieczkę na parkingu przy Osiedlu Kopernika.