Trasa zielona

Stargard – Klępino – Grabowo – Kiczarowo – Stargard

  • 0 km – Rozpoczynamy jazdę z parkingu przy Międzynarodowym Cmentarzu Wojennym (opis: Trasa 2) przy ul. Reymonta.
  • 0,66 km – Skrzyżowanie ul. Reymonta z drogą z płyt betonowych. Skręcamy w prawo.
  • 1,35 km – Most na rzece Inie. Była ona od najdawniejszych czasów związana z dziejami Stargardu. Wypływa z torfowiska położonego koło Ińska, na wysokości ok. 105 m npm., uchodzi do prawego ramienia ujściowego Odry – Domiąży. Jej długość wynosi 129 km, zaś powierzchnia dorzecza 2189,4 km². W swym biegu przepływa przez kilka jezior. W pobliżu wsi Bytowo w wyniku bifurkacji jej nurt rozdziela się na rzekę Pęzinkę (zwana skradzioną Iną), która zabiera ok. 50% wody. Do Iny uchodzą cztery dopływy: Stobnica przepływająca przez Choszczno; licząca 63 km długości Krąpiel, Pęzinka – 27 km, i Mała Ina – 54 km. Od miejscowości Recz wykorzystywana jest jako szlak kajakowy. Szczególnie malowniczy jest odcinek rzeki przez Puszczę Goleniowską. Najważniejsze miejscowości położone nad Iną to Krzemień, Recz, Stargard, Goleniów.
  • 1,67 km – Skrzyżowanie z drogą asfaltową, skręcamy w lewo. Jesteśmy we wsi Klępino. Przed 1229 rokiem stała się ona własnością stargardzkich Joannitów. Tutejszy kościół został wzniesiony na przełomie XV i XVI w. z kamienia polnego i cegły na planie prostokąta, zamkniętego od wschodu półkolistą ścianą. W wyniku działań wojennych w 1945 r został poważnie zniszczony. W 1989 z inicjatywy mieszkańców wsi rozpoczęto jego odbudowę, korzystając z zachowanej ikonografii.
  • 2,10 km – Rozwidlenie dróg – skręcamy w prawo.
  • 2,30 km – Zjeżdżamy z asfaltu w prawo w drogą polną – w kierunku Grabowa.
  • 2,70 km – Osiągamy najwyższe wzniesienie w okolicy – 49 m. n.p.m.
  • 4,30 km – Skrzyżowanie dróg polnych.
  • 5,85 km – Grabowo – skrzyżowanie z drogą nr 106. Skręcamy w lewo. We wsi na uwagę zasługuje zabytkowy kościół z drewnianą wieżą. Obok rośnie cis a w parku stary dąb o obwodzie 5m. Udajemy się dalej na północ poprzez szereg dużych zagłębień terenowych.
  • 7,80 km – Znajdujemy się na południowym krańcu jeziora Grabowskiego, zwanego również Łabędź. Ma ono charakterystyczny kształt, przypominający kijankę. Powierzchnia jego wynosi 60 ha, długość 1,7 km, szerokość 350 m. Brzeg jeziora w dużej części zajmują trzciny . Występują na nim pływające wyspy które są swoistymi oazami dzikiej roślinności oraz ptactwa . Między szosą a jeziorem wznosi się wysoki wał ozowy porośnięty lasem sosnowym. Jezioro otaczają pola i lasy . Jest to wspaniałe miejsce to wypoczynku i relaksu .
  • 8,60 km – Skrzyżowanie z drogą lokalną-skręcamy w prawo. Przed nami wieś Kicko o charakterystycznej zabudowie, z domami zwróconymi szczytem do ulicy. W środku wioski zabytkowy kościół z XV w. z cennym wyposażeniem wnętrza. Przed kościołem dzwonnica, romańska kropielnica z wapienia i stare lipy.
  • 9,70 km – Zjeżdżamy z drogi asfaltowej na gruntową i kierujemy się na południe.
  • 11,95 km – Dojeżdżamy do wsi Kiczarowo. Wjeżdżamy ponownie na drogę asfaltową.
  • 12,30 km – Skrzyżowanie we wsi. Skręcamy w prawo asfaltem.
  • 12,50 km – Zjeżdżamy z asfaltu w lewo w drogę brukową.
  • 13,30 km – Przesmyk między jeziorkami Kiczarowskimi.
  • 13,40 km – Rozwidlenie dróg polnych. Kierujemy się w lewo, w kierunku Kolonii Kiczarowo. Dla bardziej wytrwałych proponujemy skierować się na rozwidleniu w prawo, gdzie droga jest bardzo uciążliwa, ze względu na piaszczyste podłoże.
  • 14,55 km – Dojeżdżamy do drogi nr 20. Skręcamy w prawo.
  • 14,80 km – Rezerwat geologiczny „Ozy Kiczarowskie”. Wały ozowe zbudowane z piasków i żwirów usypały wody w szczelinach lodowcowych; materiał ten z kolei został wymieszany na skutek nacisku krawędzi lodowych, co widoczne jest o odsłonięciu przy drodze. Warstwy piasku i żwirów postawione są pionowo, zamiast leżeć poziomo zgodnie z działalnością wody. Wały ozowe porośnięte są żarnowcem, rokitnikiem i roślinami nie wymagającymi żyznej gleby i większej wilgotności.
  • 17,00 km – Wjeżdżamy w granice Stargardu.
  • 18,25 km – Stargard – skrzyżowanie dróg nr 20 i 106. Po prawej stronie widać duży, kamienny krzyż o wysokości 2,76 m, wykuty z jednej bryły wapienia. Na krzyżu od strony wschodniej wyryte są litery INRI, rysunek ukrzyżowanego Chrystusa oraz napis w języku dolnoniemieckim: „Boże przebacz Hansowi Billeke, rok 1542”. Po drugiej stronie: ”W 1542 roku Hans Billeke zamordował w końcu żelazną siekierą mordercę swojego siostrzeńca”. Średniowieczne prawo zobowiązywało zabójcę do własnoręcznego wykonania w ramach pokuty, kamiennego krzyża. Do dzisiaj na Pomorzu przetrwało niewiele takich zabytków, a ten stargardzki jest najwiekszym i najlepiej zachowanym.
  • 19,10 km – Wjeżdżamy w obręb Starego Miasta przez Bramę Wałową.
  • 19,30 km – Koniec wycieczki na parkingu przy Szkole Podstawowej nr 5.